Yeppyeni bir yıl var önümüzde. Yine hayaller kurup yine kırıklar toplayacağız bahçemizden. Kimi zaman da meyve verecek hayal bahçelerimiz. Sabırsızlık ise bazen meyveleri kırığa dönüştürecek bazen de meyve olmasını beklediğimiz kırıklarla yüzleşmemizi sağlayacak.
Son 2 gün zihinsel başlangıcımız için. Tazelenmek için hep böyle bahanelere ihtiyacımız var nedense..
Kendi adıma 2013'ü kapatırken hayatımdaki tüm belirsizliklere nokta koymayı hedefledim. Belki biraz geç kaldım ama ilk iki adımı da bugün itibariyle tamamladım. 2013'ten bana kalan hiç meyve yokmuş. Canım mı? E, acıdı tabi biraz. Ama geçecek.. Hatta geçmeye başladı bile. Bakış açısına göre sabırsızlık etmiş olabilirim. Oysa gerçek: "Bu benim hayatım!" ve ben onu iyisiyle de kötüsüyle de kabullenmeye hazırım. Geride bıraktığım -özellikle- 8 senenin tamamında olduğu gibi.
Yepyeni hayallerim, bin bir çeşit umutlarım yok, dahil olmaya hazırlanan 365 için. Hayallerim aynı, beklentilerim yerini akışa bırakıyor, her başlayan yeni sabahla.
Bugüne kadar gözümde büyüttüğüm bir yaş bekliyor beni bu yıl. Onu da bir şenlik havasında kabule hazırım. Hatta onun için sabırsızlanıyorum, diyebilirim. Ve öğreniyorum ki ne yaparsan yap, zaman kendi hızını bozmadan yoldan topladıklarını getirip seriyor önüne. Hayır, yaşlanmadım. İçimdeki büyük enerjiyle büyüyorum sadece ve gülümsüyorum önümde açılacak her kapıya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder