08.04.2013 06.10 - 11.50
Nöbetçiyim. İdareye zorla seçtirdiğim okuma becerileri dersinde okumak için götürdüğüm Hayvan Çiftliği'ni masaya bırakıyorum. Pencereden, gelen servislerin plakalarını almaya çalışıyorum. Çocuklar evden getirdikleriyle sobayı yakmaya çalışıyor, onları sınıfta yalnız bırakamam. İ... usulca alıyor masadan kitabı. Tepki vermiyorum. Camdan yansımasını izliyorum. Okumaya Sunuş'tan başlıyor. Seviniyorum. Ön sözleri atlamamayı öğrenmiş. Gelecek tüm servisler bitince dönüyorum masaya. İ...'nin önünde duran sayfalarının çoğu kayıp Falaka'yı alıyorum, ona hiç bakmadan. Bana bakıyor kızıp kızmadığımı anlamak için.
Çakmak çakmak bakar o. Serttir aynı zamanda ama ürkekti de tam o anda. Zekidir ayrıca. Dudağımın bir kıvrımından anlıyor kızmadığımı. Arkasına yaslanıp okuyor rahatça.
Ders bitti. Ben montumu giyerken o, çoktan değiştirmişti kitapları. Çıktım.
5 öğretmenli, 8 derslikli, herkesin her dersin öğretmeni olduğu okullarda paramparçadır ders programları. Dersin ikinci yarısı günün son saatine denk geliyor. Gözümün içine bakarak, hiçbir şey söylemeden uzanıyor kitaba -ama bu kez daha güvenli- ve ihmal etmiyor beni, kendiliğinden bırakıyor Falaka'yı önüme. Hemen yaslanıyor arkasına bu kez fazlaca. Bir süre sonra dikkatimi çekiyor arkasında oturan S... de okuyor kitabı onunla. Dayanamayıp fotoğrafını çekiyorum o sahnenin.
Amacım mı? Sadece mutluyum. Pek çoğuna henüz okuma yazma öğretmeye çalıştığımız o günlerde bir 5. sınıf öğrencisinin bir kitabı merak edecek kadar kitaba yaklaşmasından mutluyum sadece.
------------------------------------
Kitabın yaşına uygun olmadığını, ileride okursa daha iyi anlayacağını söylediğimde, "Ben de bir gün büyüyeceğim, şimdi sıkıcı geldi ama o zaman anlayıp sevip sevmediğime bakarım, öğreneyim." demesi kurdurdu bize o kütüphaneyi. Orada olduğum sürece de umut oldu bu bana. Hiçbir şeyin boşa olmadığını hissettirdi. Ve ondan öğrendim, sınıfa götürdüğüm kitabın önemli olduğunu. Ondan öğrendim, onlar için görünmez olmadığımızı. Ondan öğrendiğim için okuyorum bunca çocuk kitabını.
Şimdi umulmadık bir anda önüme düşen o fotoğraf ve altında yazan o cümlesi yine umut oldu tam zamanında.
